شهیدان نامه ی گلگون نوشتند
شهادت نامه را با خون نوشتند
بنازم اینهمه ایمان و ایثار
بتاریخ جهان قانون نوشتند
شهادت در عملیات مرصاد
مدفون در گلزار شهدای سمنان
ای که بود و نبود ما از آن توست. منّت بنما بر این بنده گناهکار روسیاه .نظری از روی لطف کن بر من که گناه زیاد کرده ام. کمرم از شدت گناه و معصیت خم گشته از همه جا بریده ام نالان و سرگردانم. فقط روزنه امیدم تویی از تو ناامید نیستم و می دانم سرانجام جواب ناله های دردمند مرا می دهی و صدای العفو مرا می شنوی و از سر لطف و بزرگی ات مرا ناامید نخواهی کرد و اکنون که در میان بندگان مخلص درگاهت، این عزیزان بسیج و غیوران ایثارگر هستم، حتماً از سر لطف آنها بر من هم نظری خواهی افکند. ای خدا به جبهه آمده ام به خاطر رضای تو و یاری و کمک به اسلام و به حسین زمان باشد که مورد قبول واقع شود و این حرکت ناقابل من پذیرفته شود و بعد از بخشش از گناه ها و خطایا مرا هم در راه خودت به فوزعظیم شهادت نائل بگردان.
و اما شما رزمندگان سنگر دانشگاه و مدرسه همت کنید و [ در] سنگر مدارس همچون سنگر جبهه ها همیشه پیشتاز و سربلند باشید و باعث آبرو و حیثیت برای انقلاب و اسلام باشید نه باعث تضعیف. و اما شما مسئولین که امور امت حزب الله در دست شماست و شریان خون شهدا در دست شماست، مبادا این خون ها را با کارهایی که در شأن یک مسئول در جمهوری اسلامی نیست به هدر دهید. و باعث دلسردی مردم و به خصوص خانواده شهدا شوید که در پیشگاه شهدا همیشه [ شرمنده] خواهید بود. و اما تو ای خواهر بر حفظ حجاب و عفت و وقارت همت کن که فاطمه زهرا(س) الگو و اسوه شماست که مبادا با کارهای ناپسند حاصل خون شهدا را هدر دهی و یک مشت آدم های عوضی از خدا بی خبر را از خود راضی کنی.
