همان طور که امام حسین برای حبیب دعوت نامه فرستاد. همانطور که کسی را فرستاد تا زهیر را بیاورد کربلا. ائمه برای ما کم نمی گذارند و هوای ما را دارند.
خداوند نسبت به همه مردم رحمان است اما نسبت به مومنین مهربانی خاص دارد. خداوند چون هم خالق ماست و هم خالق کافر و هم خالق حیوانات، پس نعمت های خود را به همه موجودات ارزانی می کند. اما مهربانی مخصوص مومنین است. لطف و حکمت خداوند اقتضا می کند که همچون یک معلم با دانش آموز تنبل و دانش آموز درس خوان یکسان برخورد نکند. مهربانی خدا اقتضا می کند که با غیر مومنین تندی کند تا آن ها متوجه عمل خود شوند.
نگاه غربی ها به انسان، نگاه ارزشی نیست بلکه نگاه ماشینی است. وقتی می خواهند یک انسان را در جایی به کار بگیرند بررسی نمی کنند که آیا این کار برای فرد رشد می آورد یا نه؟ می گن این فرد برای این کار مفید است. نگاه نمی کنند که فلان فرد این ضعف را دارد و اگر ما او را در فلان جا بکار بگیریم، ضعف او از بین می رود. این نگاه را دارند که فلان فرد با این هوش، این قدرت بدنی، با این استعداد؛ برای فلان کار بهترین بازدهی را خواهد داشت.
تا ما قوت کافی برای کار کردن را پیدا نکردیم، نباید وارد کار شویم. همه به دیگران آسیب می رسانیم و هم به خودمان. باید در نظر داشته باشیم که کار خداوند هیچ وقت زمین نمی ماند.
حسادت زیر سوال بردن خداست. می گوییم خدایا چرا به فلان کس این نعمت را دادی و به من ندادی؟! یعنی داریم برای خدا تعیین تکلیف می کنیم. خدا رحمان است و به همه موجودات آنچه لازم داشته به طور کامل داده است. خدا حکیم است و خوب و بد همه ما را می داند. قادر هم هست، هرکاری را می خواهد می تواند کند. حالا این خداوند رحمان حکیم و قادر به من فلان نعمت را نداده است. باید بررسی کنیم که اگر این را به ما می داد، چه اتفاقی برای ما می افتاد. آیا خیر من بود ولی نداد یا این که درنهایت به ضرر من تمام می شد. پس حسادت یعنی خداوند را - سبحان الله - زیر سوال ببریم.
وقتی انسان از نعمت هایش استفاده می کند و خودش را رشد می دهد، در واقع ظرف خودش را گسترش داده و خداوند نعمت های بیشتری به او می دهد تا یک مرحله دیگر هم بتواند رشد کند و همینطور تا به کمال برسد.
در کارفرهنگی اولویت بچه مسجدی ها و بچه هیئتی هاست. چون تا بخواهیم زخمی ها را نجات بدهیم، نیروهای سالم هم از دست می روند. پس باید کادر ها را بسازیم. موفق ترین کار ها امروز در جهان، آنهایی است که شاخه ای اند. در دوره غیبت ، اولویت نیروسازی است. باید توجه کرد که کاری که امام زمان می خواهد انجام بدهد را هیچ کس دیگری نمی تواند. پس باید نیروهای لازم، تربیت شوند تا ظهور اتفاق بیفتد. مهمترین وظیفه ما امروز نیروسازی است. اولین نیرویی که باید بسازیم، خودمانیم.
چکیده جلسه 25 مهرماه – شام شهادت امام حسن مجتبی (ع)
حجت الاسلام والمسلمین عباس آبادی
دفتر بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی مالک اشتر اصفهان
